ඹබ එනවා නම්.. හීනයක් වෙලාවත්.....

ආ... මහත්තයා බොමු ප්ලෙන්ට්යක්....

ඔහු මෙතෙක් බිමට බර වෙලා තිබුන මුණ උඩ ඔසවලා මගේ අතේ තිබුන අසෝක වීදුරැව අතට ගත්තා.

මීට අවුරුදු 17 කට පෙර මුල් වරට මට ඔහුව හමුවෙනකොට තිබුන තාරැණ්‍ය ඔහුගෙන් ඈත් වෙලා... දුර්වරණ වෙච්ච දත් පෙලත්... කළුපැහැ ගැන්වුන තොල් දෙකෙත්... බර වෙච්ච ඇස් දෙකත් ඔහුගේ වියපත් බව කියාපානවා...

හැම අවුරුද්දකම ඔහු අද වගේ දවසක මෙතනට එනවා.... හැමදාමත් වගේ මා එක්ක දොඩමළු වෙනවා...

 මේ කනත්තේ මගේ අවුරුදු 35 හේ සේවාකාලය තුල හමුවුන අපුරුම පුද්ගලයා ඔහු.... බොහොම සංවේදීම පුද්ගලයා..

හැම දාම වගේ ඔහුගේ ජීවිත කථාව මා ඉදිරියේ දිග හරිනවා..

වෘත්තියෙන් විධායක නිළධාරියෙක්....

ඇයි මහත්තයා දැන්වත් මේ වැඩේ අතඇරලා දාන්න බැරිද ?

බැහැ සිරිදාස අයියා... කවදාහරි එයා එනවා.....

ඉතිං මහත්තයා හොයලා බලන්න තිබුනානේ...

එහෙම උනොත් එයාට කරදරයක්... එයා හොඳින් ඉන්නවා නම්... හොඳ පවුල් ජීවිතයක් ගත කරනවා නම්... එකට බාධාවක් වෙනවා...

එහෙනම් ඇයි මේ තරම් බලාගෙන ඉන්නේ.... ඇයි මේ තරැණ ජීවීතේ විහින් නාස්ති කරගන්නේ...

ජීවිතේ..... කෝ සිරිදාස අයියා ජීවීතේ... කොහේද තියෙන්නේ....මම ජිවීතේ සැළසුම් කලේ එයත් එක්ක... හීන මැව්වේ එකත් එක්ක... ඒ හැම දෙයක්ම ද්වීපාර්ශවීය හීන.... කොහොමද මට විතරක් ජීවිතය ගැන හිතන්නේ...

ඔය මහාප්‍රාණ මට තේරෙන්නේ නැහැ මහත්තයා.... ඒත් මහත්තයා හොඳ පපුවක් තියන.. හොඳ මොලයක් තියන මනුස්සයෙක්... ඇයි මේ විහින් නාස්තිවෙන්න හදන්නේ....

එයාට මම පොරොන්දුවක් උනා... හරියටම මෙන්න මෙතනදි....

එදා අපි මිල්ටන් ගේ ස්මාරකේ තියන සිංදු කියව කියවා හිටියේ.....

“කෙසේ කියන්නද ඔබ මා අතහැර ඉවත ගියා කියලා.... මගේ මුවින් මම ලොවට කියා ඇත... ඔබ ගුනවත් කියලා..“

මට ඔයාව දාලා යන්න උනොත් ඔයත් මෙහෙම කියනවද ?

ඔයා මාව දාලා යන්නේ නැහැ නේ....?

නැහැ මම කියන්නේ ..... නිකමට හරි... එහෙම උනොත්....

ඔයාට බැහැ මාව දාලා යන්න....

මේ ලෝකේ අපිට ඕන දේම විතරක් වෙනවා නම් මේ ලෝකේ කොයි තරම්     සුන්දර ද ?

මම අහන්නේ එහෙම දෙයක් උනොත් ඔයා මට වෛරකරනවද ?

නැහැ... කවදාවත්ම නැහැ....

මම හැමදාමත් ඔයා එනකම් බලාගෙන ඉන්නවා... නැවතුන තැනම ඉඳගෙන....

එහෙම උනොත් ඔයා සතුටින් ඉන්න..... මම තරහා නැහැ.... ඒත් කවදා හරි දවසක ඔයා තනි උනොත්...  ඔයාට කරදරයක් උනොත්..... ඔයා එන්න.....

ඒත් එදාට... මට ඔයාව හොයාගන්න බැරි උනොත්...

ලෝකේ කොහේ හිටියත් මම අද වගේ දවසට මෙතනට එන්නම්... අන්න එදාට ඔයා මෙතන හිටියොත්.....

එදාටත් අපි අද වගේම මිල්ටන්ගේ සිංදු කියමු....

ඔය ඇත්තම ද ?

සත්තයි..... මම ඉන්නවා.... ඔයා එන්න....

මම මගේ පොරොන්දුව කරනවා සිරිදාස අයියා.....

එයා එන්නේ නැහැ කියලා කියන්නේ ඔයා හොඳින් කියන එක.... ඒක මගේ හිතට සතුටක්... ඒත් මට එයාව අමතක කරන්න බැහැ... එයා මගේ ජීවිතේ..... ඒ තරමට මම එයාට බැඳිලා.....

බීලා ඉවර උන සිගරට් කොට ගොඩ උඩට තවත් සිගරට්ටුවක් එකතු කරලා.. අලුත් ඒකක් මුවේ රඳවා ගත්ත ඔහු දිග සුසුමක් හෙළුවා.....

ඔහු ගේ මේ කථාව මට හොඳට හුරුයි..... පහුගිය අවුරුදු 17 පුරාවටම ඔහු මා එක්ක මේ කථාව කියලා තියනවා.... ඒ කථාව අහපු එකම කෙනාත් මම....

හවස පිච්චෙන්න දාපු මෘත ශරීරයෙන් නැගෙන හීන වීගෙන යන දුමාරයත් එක්ක බටහිර අහස කළු කරගෙන එනවා....

යන්නම් සිරිදාස අයියේ......

මහත්තයා හිත හදාගන්න.... ලබන අවුරුද්දේ දකින්න නොලැබේවා කියලා ප්‍රාර්ථනා කරනවා...

කොහොමත් කවදාහරි දවසක අන්තිමට එන්න වෙන්නේ සිරිදාස අයියා ලඟට තමයි....

යන්නම්.....

පාළු මාවත දිගේ ඔහු හීන වී ගෙන ගියා... 
අනිවාර්යෙන්ම ඊලඟ අවුරුද්දෙත් ඔහු ඒවි......