අතට පෙම් බැඳි මා සිත.........(18 +)

සුමුදු මුදු බඳ
ලං කර තුරුළ කර ඇද...
නෙතු යුග සිඹින සඳ
දැනේ නුඹ සුවඳ මන බඳ.....

රුව නෙතු පිනායා
වත ගත සනසනායා..
මන්මත් වෙනයා
ඔබ ගත මිහිර මා පුබුදනායා.....

ඔබ නෙතු දකින සඳ
කාන්තිය විඳි සඳ....
මන්මන් කරන ලද
ඇසට දැනුනා රසය විනිවිද....

උකුලට ගත් සකි
රතියට මග පෑමකි...
සුසුමින් කණ වැකි
ගත ඉපිලුනා අරැමෙකි....

මන දොල පිනාය
දෙතන වත සනසනායා.....
මුවග රස දනවනයා
සුසුදු වත රතු උනේයා...

මා කණ විකායා
හැඟුම් ඉපැදුනායා...
රැය තවත් දිගු වේයා
සිත ගත අතරමංමං වේයා....

දඟ යුග සලනු උරුවකි
ගත සලිත වන රිද්මෙකි....
ඔබ පහන් දැල්ලකි
මා එහි වෙලෙන මෙරැවෙකි.....

තවාන හොඳින් පොඩිකර
පොඩි පොඩි ගස් ඈත් කර.....
මල් විල මුවට ලංකර
රස බැලුවා දිවෙන් ඉවකර....

මලවි කරළිය තෙමුනා
රසය මුව අගට දැනුනා.....
රෝස පොට්ටුව හැපුනා
මට නොදැනුනත් ඇයට රිදුනා.....

තලෙළු වත දැක
මෝදු වන බව නොම සැක....
තුරුළුව පහසු දෙතනක
නැහැ අගේ වෙන පහසක....

ඔබ තවත් තුරුලු වෙන කල
මා තව තවත් සිර කල...
කම්සැප විඳින කල
මුල්ලට හිර විය පොල් උල...

උස්සා බඳ රවුම
ගස්සා පස්ස හැරවුම...
හොල්ලා තුරුණු ලැම
පෙන්නුවා ඔබේ දස්කම...

ගත තව තව දවායා
ගිණ කඳුද උතුරායා....
ලෝදිය ගලායා
දෙකකුල් මැද පෙරේයා...

අවසන ලඟම පෙනුනා
මහිත සතුටින් ඉපිලුනා...
කෙඳිරිල්ල වැඩි උනා
වේගයෙන් මුසපත් උනා...

ගත වෙහෙස වැඩිය
සිතට නම් තව මදිය...
නොගෙන තව කාලය
පෙරලුනි කියා... මට මහන්සිය.....

අතිරස නිමා නොවුනා
තනිමට නිතර ලඟ සිටිනා...
මා නොහැර නිති පෙමිනා
ඉන්න අත මට සෙවන දුන්නා...

(කව්රුවත් මේ ගැන තරහා ගන්ට කාරි නෑ ඕං... කරුමොට මේ වගේ වෙලාට හිතට එන්නේම මහා වල් කවි සිතුවිලි..... මොනවටද ඔව්වට අගුල් තියන්නේ.. ඔන්නොහෝ ලියලා දැම්මා...)