අනේ මට කොන්ඳක් දෙන්න....

නිරැවත් වෙලා ලෝකයටම ඇගේ වත...
දෙවියන් පවා බිය වි ඇය ඇතැර ඇත....
වට වී බලා සිටිනා සේ නොම දත්ත....
නොදකින් අපි වගේ කොන්ඳක් නැති හැත්ත...

තිස්තුන් කෝටියක් දෙවිවරු වඩින රටේ...
වංචා දුෂණය බැලු බැලු හතර වටේ...
පෑගෙන එකා පාගාගෙන හැටට හැටේ...
නැගලා පියාබති ලොක්කෝ මොනරු පිටේ....

දුප්පත් එකා මහ උළු ගෙදරට යනවා....
බලේ තියන තැන උන් නිති වැජඹෙනවා...
දෙවියනි කෙසේ නම් අපි තව ඉවසනවා....
රතු ලේ සුදු වෙලා ඇඟතුල නලියනවා....

ඇත්ත දැන දැනම බොරුවට රැවටෙන්න...
ආසාධාරණය දැක දැක තව නිදියන්න....
රට වනසන එවුන් මේ ලෙස අගයන්න...
ඒ වැනි වෙන පවක් නැහැ, බැහැ ඉන් ගැලවෙන්න...

බඩ පොතු ඇලී පිට පොතු එළියට එනවා....
අපි පත්කල එවුන් අපිටම බැට දෙනවා...
අපි කන වේල් තුන එක වේලට කනවා...
අපි කෙට්ටුවට උන් හරහට උස යනවා...

බෙදිලා දෙකට හතරට සහ හය හතට...
ඉන්නා නිසා උන් හරි කැමතියි අපිට...
එකතුව එකා මෙන් දෑතම එකතු කොට...
නැගිටින තුරා නැහැ කිසි සෙත අප රටට...

බලයත් උන්ටමය නිලයත් උන්ගෙමය...
තීරණ උන්ගෙමය උන්හට වාසිමය....
දුරදිග සිතන්නේ බලයට පමණමය....
අපි රට ගැන හිතද්දී උන් හිත උන් ගැනය...

පගා කොමිස් හොර ජාවාරම් හැමත....
නීතිය රකිනෙකා හට මරණය මය නියත...
නියවා විළිස්සා දත්, දිගහැරලා දෙඅත...
එළවා පහර දී එල්ලයි හතර අත...

ඇඳිවත ඉරා පාගාගෙන එකා මෙන....
උරාගෙන ඇගේ සාරය පෙරාගෙන...
කන්නට හදන කල මුන් ඈ මේ ලෙස මරාගෙන..
ඇයි අපි තව තවත් ඉන්නේ බලාගෙන...

ඇස් කන් වසාගෙන හැම දුක ඉවසගෙන...
තව හිටියොතින් නම් නැහැ මරණය මිසක් වෙන...
එකතුව එකා මෙන් එක පෙළ හැදීගෙන....
වරෙව් යමව් මැරෙමුද මුන් මරාගෙන...