මා මළ පසු..........

ඊයේ රෑ අපුරැ හීනයක් දැක්කා... මගේ මළගම.... මං වීශ්වාස කරන විදියට හීන කියන්නේ ඇවිදින යටි හිත. ඒ හීනෙත් එක්ක ඇතිවුන හැගීමත් එක්ක ආපු කවි සිතුවිල්ලක්.... 


මා මළ පසු කටයුතු  කලයුතු කෙලෙස
කල යුතු නොකල යුතු දෑ වෙන වෙන විගස
කවි කර කියමි සැමටම දැනගනු පිණිස
මෙය පිළ පදිනු  මසිතට ගෙන එයි සතොස

මා මළ බව දැනගත්පසු පළමුකොට
ගලවා දෙනු දෙ‍නෙත් නෙත් අඳ දරැවෙකුට
වකුගඩු දෙන්න හැකිනම් පෙර නවතින්ට
ගලවා දෙනු එපා  කිසිවිට පැකිලෙන්ට

වලළන, පුච්චන්න වගේ වැඩ කරනු එපා
එක් දිනකට වැඩිය නිවසෙහි තබනු එපා
වෙද විදුහලට දෙනු සිත කිසි දුකාක් නොපා
වෙදැදුරැ සිසුන් ඉන් දැනුමක් ලබති කපා 

කොඩි වැල් මල් වඩම් බොරැ සැරසිළි අන්දා
නොකරනු මගේ මළ කඳට බොරැවට නින්දා
පොල් තෙල් පහන පමනක් හිස ලඟ රන්දා,
තබනු ජීවිතේ අනියත බව හිතමින් දා

ඇත් දල වටා පත් මුතු කුඩ නෙක පාට
නැතුවට කමක් නැහැ බොරැ ආටෝපයට
"අඩියක්" දෙකක් කීප දෙනෙක් ගැහුවාට
"බුරැවා" ගහන්නට ඉඩ නොම දෙනු රෑට

හත් දොහෙ දානේ පංසලකට ගෙනියන්න
ගිහි ආරාධනා කිසිවෙකුටත් නොකරන්න
එනමුත් ඕන කෙනෙකුට හැක එක්වෙන්න
බුදු ගුණ ගායනා කර මට පිං දෙන්න

ඇති විට යාන වාහන රැකියා ජයට
සිටි අය  හැර ගියේ කිසිවක් නැති දාට
අවොත් මරණයට මා හට සමු‍දෙන්ට
ගෙනියන දෙයක් නැත මා, එය තේරැම් ගන්ට

පත්තර දැන්වීම්, කවි කොළ, ගුණ කථන
කිසිවක් එපා මළ මිණියට බොරැ සොබන
මෙහි ඇති දැන්වීම අරගෙන මගේ මරණ
අලවනු ගම අවට ඇති එය දැකගනු පිනිස

ජිවිතේ අනියතයි එය තේරැම් ගතිමි
කාලය ලඟයි යන්නට වන බව දනිමී
නැතිවන කිසි දෙයින් කම්පා නොවී ඉමී
කවියෙක් වෙලා යලි ඉපදෙන්නට පතමී